Wanneer we dit schrijven, zitten we op het vliegveld te wachten op de eerste vlucht van Mombassa naar Nairobi. Mooi even tijd om nog onze laatste dagen in Kenia te beschrijven. Vlakbij ons
appartement zijn allemaal souvenirshopjes te vinden. Dit zijn gewoon krotjes waar de mensen van alles in uitstallen om te verkopen. De spullen die er liggen, krijgen allerlei weersomstandigheden
over zich heen. Dat kun je dus ook wel zien. Sleutelhangers waar de ring van verroest is, een laag stof over de beeldjes of doeken die verbleekt zijn door de zon. Daarom hebben we, voordat we
vanmorgen wat souvenirs voor thuis gingen kopen, alvast de dagen ervoor hier en daar gekeken. Het is ook leuk dat er ouders van de kinderen van de Petals Academy zo’n shopje hebben. We wilden dus
sowieso bij deze mensen iets kopen in het shopje. Gedurende de week hadden we bij haar al wat spulletjes apart gelegd. Hier in Kenia is het heel normaal om te gaan onderhandelen over de prijs. Wij
als Hollanders zijn dat natuurlijk wat minder gewend. Gelukkig heeft Nellieke al zoveel jaren ervaring hier in Kenia, dat ze als een echte Keniaan de onderhandeling aangaat. De shop eigenaar
schrijft een prijs op en dan schrijven wij weer een veel lagere prijs op. Uiteindelijk kom je er dan 9 van de 10 keer samen wel uit. Naarmate de weken vorderden hier, konden wij ook al steeds beter
onderhandelen. En uiteindelijk hebben we allemaal leuke souvenirs gekocht. Wat...? Datblijft nog even een verrassing..
Vervolgens was het tijd om naar de naaister te gaan, want onze jurken zouden klaar zijn. Achterop de motor kwamen we, wel met een omweg, bij de naaister aan. En vol trots toonde ze onze jurken. Wat
waren ze goed gelukt en leuk geworden! En zo waar pasten ze ook allemaal. We maakten nog even een leuke foto ermee en stopten ze in onze tas. Maar die moesten er toch weer even uit, want zoals wij
ze opgevouwen hadden, kon natuurlijk niet.
Na het bezoek aan de naaister, zijn we naar het winkeltje van de vrouw van Jarred gegaan. Zij heeft een beautysalon,maar verkoopt daarnaast ook nog popcorn. Jarred is een echte Keniaan en hij
regelt onder andere heel veel voor het Ruth’s Shelter bestuur. We kregen van hem een lekker zakje gezouten popcorn, heerlijk met die warmte. We aten dit op tussen de haarextensions en
beautyproducten. De winkel kon wel een opruimbeurtje gebruiken.
Ook hebben we nog wat bezoekjes aan de wijk gebracht en hebben verschillende mensen bezocht. Bijzonder maar ook confronterend om te zien hoe deze mensen leven, maar hoe dankbaar ze toch steeds zijn
voor alles wat ze krijgen.
Daarna stond er een leuk spel op het programma met het keukenpersoneel; bingo! De meesten hadden dit al een keer eerder gespeeld, maar wij hadden een iets andere variant. Via via hoorden we dat ze
allemaal heel zenuwachtig waren over hoe het zou gaan, omdat het allemaal nieuw en anders was. Wij hadden namelijk lege bingokaarten, en daar moesten ze dus zelf hun eigen getallen op invullen. We
waren nog even bang dat dit een grote uitdaging zou worden, aangezien ze niet allemaal goed geschoold zijn. Daarom besloten we tussen het personeel te zitten en hen te helpen. Nu bleek dat het
eigenlijk heel goed ging en iedereen had al snel zijn kaart met getallen t/m 75 opgeschreven. Josie was de bingomaster en Corry hielp hier en daar met het afstrepen. Al gauw had iemand de eerste
rij vol. We hadden uitgelegd dat ze hard “bingoooo” moesten roepen. Dat deden ze echter heel bescheiden. Later werd het wat enthousiaster. Vanuit Nederland waren er leuke prijzen meegenomen. Vooral
de waterflessen waren erg gewild. Bij sommigen was aan hun gezicht af te lezen dat ze wat moeite hadden met het tegen hun verlies kunnen. Gelukkig mocht aan het eind iedereen iets uitzoeken van de
mooie prijzencollectie. Wat waren ze er blij mee en wat hadden we een gezellige middag met elkaar. Het was inmiddels al een lange dag die we achter de rug hadden. Toch wilden we nog even bij Fahima
langsgaan. Zij is een leerlinge van de Petals Academy. Zij heeft een tijdje geleden haar onderbeentje moeten laten amputeren. Nu heeft ze ook nog kanker. Vanuit Nederland had ze eerder deze week
een rolstoel gekregen. Ze liet ons nu zien dat ze er al goed mee kon rijden. Ook heeft ze nog een Bijbel gekregen. Wat een zorgen om dit meisje! Fijn dat we even bij haar langs konden en vanuit
Nederland iets kunnen betekenen voor haar.
Na deze lange dag hadden we even behoefte aan wat frisse wind en daarom zijn we nog even naar het strand gegaan en hebben daar wat gegeten. Morgen alweer onze laatste dag.
Wij mogen zo boarden, dus dan is de WiFi weer even weg. Dat verhaal volgt dus nog!
Donderdag:
En ja daar zijn we weer. We zijn net veilig geland op het vliegveld van Nairobi. Nu dus weer een lange tijd wachten tot we het vliegtuig naar Amsterdam kunnen pakken. We kunnen dus weer even verder
met het delen van onze ervaringen. Die ervaringen hebben we zeker weer opgedaan op de Graduation Day op de Petals Academy. Het was namelijk groot feest. Vandaag was de dag dat ze vierden dat de
vakantie begon, maar het belangrijkste dat er kinderen weer over zijn naar een andere klas. De pp2 kinderen gaan naar Grade 1 en de Grade 6 hebben examens gedaan. Dat wordt dus groots gevierd.
Omdat het een feestelijke dag is, hebben wij speciaal jurken laten maken in dezelfde kleur als de docenten en het keukenpersoneel. Die moesten we vandaag dus aan. Het was zo’n lekkere dikke
Keniaanse stof, dus lekker heet. Ook regende het vanmorgen, waardoor de luchtvochtigheid erg hoog is. Lekker warm dagje voor de boeg dus. Na een rit op de motor, waar we nog even extra van genoten,
kwamen we bij de school aan. Daar hoorden we de muziek al vrolijk klinken en zagen we de kinderen uitgelaten dansen. We werden van harte welkom geheten en kregen een ereplaats op het podium. We
gingen nog even in de keuken kijken, omdat het keukenpersoneel afgelopen nacht een koe heeft geslacht. Deze wordt dan vandaag gegeten als feestmaal. We begrepen dat het vannacht allemaal goed
gegaan was en op verschillende plekken stonden pannen op een vuur te pruttelen met daarin onderdelen van de koe. We hebben maar niet in de pannen gekeken...
De ochtend begon met allerlei optredens door de verschillende klassen. Ze hebben allemaal erg hun best gedaan. Bij de meesten vertelden ze dat ze trots waren dat ze op de Petals Academy zaten en de
kans kregen om naar school te gaan. Later volgden er wat informelere optredens, zoals ingestudeerde dansjes en liedjes. Wat genoten de kinderen en wij ervan! Hierna volgende nog allerlei
toespraken, de een na de ander. En als laatste mochten wij ons zegje doen. Wij hadden een lied gemaakt voor de kinderen, de docenten en het keukenpersoneel op de wijs van ‘ik heb een tante in
Marokko’. Dat werd erg gewaardeerd. Als afsluiting kregen de kinderen uit pp2 en Grade 6 een certificaat. Dat mochten wij aan hen uitreiken. Voor alle ouders en kinderen was er een maaltijd. Het
was erg druk op de school en daarom vormde zich al snel een hele lange rij voor de keuken. Gelukkig was er bewaking aanwezig om alles in goede banen te leiden. Hier zie je weer dat jong en oud er
alles aan doen om maar iets (onder andere dus het vlees van de koe) te eten te krijgen. Omdat het nu zo druk was overal, hebben wij besloten om ertussenuit te knijpen. Wij moesten tenslotte nog
onze koffers inpakken. Hier en daar hebben we afscheid genomen van personeel en kinderen. Dit was echt de laatste dag. In de middag hebben we onze koffers ingepakt en gezorgd dat we startklaar
waren om vannacht te vertrekken. In de avond hebben we nog even geslapen en om 00.45 uur stond de taxi voor om naar het vliegveld te gaan.
Na een voorspoedige reis, zijn we nu dus op het vliegveld van Nairobi beland. Over een kleine twee uur hopen we naar Amsterdam te vliegen. Daar hopen we om 15.30 uur te landen. Daarna hopen we weer
naar onze eigen huizen te gaan. Het zal best even wennen zijn dat we weer twee uur terug in de tijd gaan. Die tijd kunnen we vast goed gebruiken om onze verhalen te delen en wat bij te slapen.
Wat kijken we terug op een bijzondere, gave en fantastische reis. Een reis om nooit te vergeten!! We vinden het ontzettend gaaf dat jullie met ons meegeleefd hebben, zowel vóórals tijdens onze
reis. Op welke manier dan ook. We danken jullie daar hartelijk voor.
Deze morgen werden we iets later dan gepland, opgehaald door de taxi. Het busje zat al vol en daarom zijn wij voorin naast de chauffeur beland. We moesten een uur rijden om bij de haven te komen
vanwaar we naar Wasini eiland zouden varen. Onderweg was er weer van alles te zien. We gingen de weg die ook naar de grens met Tanzania gaat. We kwamen dan ook op die weg een grens controle tegen.
Al sloeg dat niet echt ergens op, want er werd gewoon een spijkermat op een karretje weggetrokken. En wij weten ook dat het hier erg corrupt is. De chauffeur vertelde ook dat je gewoon wat geld
geeft als er wat aan de hand is en dan mag je weer door. Gelukkig mochten wij in één keer door. We reden ook nog langs een suikerfabriek met daaromheen allemaal suikerrietplantages. We zagen
verschillende mensen langs de weg lopen, die in die plantages gingen werken. Wie weet hoe ver zij al wel niet gelopen hadden om hier te komen. Uiteindelijk kwamen we bij de haven aan waar de
bootjes klaarlagen. We werden eerst in een ruimte gezet en daar werd ons door verschillende verkopers gevraagd of we plastic flessen bij ons hadden. Deze waren volgens hen verboden op het eiland.
Daarom konden ze ons wel glazen flessen aanbieden. Onze huidige plastic fles moesten we achterlaten in de bus. Wij hadden ook nog onze eigen waterfles en een pak sap bij ons. De buschauffeur had al
gezegd dat we op het eiland ook drinken konden kopen. Daarom hoefden we niks van de verkopers. Ze probeerden het toch nog regelmatig om iets aan ons te verkopen. Achteraf hadden we de plastic fles
volgens mij ook prima kunnen houden, want we hebben niemand gehoord over dat je geen plastic flessen mocht hebben. We hebben de glazen flessen ook niet gemist. Uiteindelijk zijn we met zo’n 20
personen in een boot gestapt. Naast onszelf waren er Franstalige Belgen, Duitsers en Oegandezen aan boord. We hadden een gezellige groep zo met elkaar. We moesten nog even in de boot wachten maar
al snel voeren we toen weg van de kant. We troffen het fantastisch met het weer. Een lekker zonnetje en niet al te veel wind, waardoor de golven ook prima te doen waren voor de boot. Al snel stelde
de gids van de boot zich voor als mister Blah Blah. En wat kon die jongen praten zeg! En van alles wat hij zei, maakte hij wel een grapje. Dit was ook goed van zijn gezicht af te lezen. Deze jongen
heeft onder andere een grote rol gespeeld in het bieden van een fantastische ervaring op het water. Eerst gingen we rondvaren over de zee om dolfijnen te zoeken. We hoefden niet zo lang te wachten
want al gauw hadden we een groep dolfijnen om onze boot heen zwemmen. Altijd weer gaaf om te zien hoe deze dieren zich voortbewegen in het water. Soms riep de kapitein wel dat we de boot moesten
balanceren, omdat iedereen dan aan 1 kant ging staan om de dolfijnen te spotten. Met als gevolg dat de boot helemaal naar 1 kant ging hangen. Nadat we dolfijnen gezien hebben, gingen we naar een
wat ondiepere plek in de zee, met helderblauw water. Daar mochten we uit de boot springen en gaan snorkelen met mister Blah Bla. En wat kon die kerel duiken zeg! Hij ging heel diep en kon lang
onder water blijven. Heel veel Kenianen zijn bang van de zee, hadden we gehoord. Daarom vroegen we aan hem hoe het kwam dat hij zo goed kon duiken. Hij vertelde dat hij vlakbij de zee woont en als
jongetje van 5 al met zijn broers naar het strand ging en dan in het water gegooid werd zodat hij wel moest zwemmen. Door dit heel vaak te doen en te trainen, om dieper en langer te duiken, kan hij
dit nu zo goed. Het leek wel alsof we in een aquarium aan het snorkelen waren. Zo helder blauw was het water en zoveel moois hebben we gezien. Heel veel grote en kleine gekleurde vissen, een
octopus, zee-egels, noem maar op. We hebben er erg van genoten! Vervolgens gingen we met de boot naar het Wasini eiland varen om daar te gaan lunchen. We legden de boot voor anker, een stukje van
de kant. Een klein bootje kwam ons ophalen en bracht ons naar de kant waar het restaurant was. Deze lunch was niet helemaal ons ding. Erg veel vis, waar de kop en ogen enz. nog aanzaten. Dat is
natuurlijk al helemaal niks voor ons. Ook lag er krab die op z’n kop geslagen moest worden en dan kon je het vlees eruit eten. Wij hebben het gehouden bij een klein hoopje rijst, om toch maar iets
binnen te hebben. Gelukkig hadden we ons hier al een beetje op voorbereid en hadden we ontbijtkoek en rijstwafels in onze tas meegenomen. Na deze lunch, voeren we weer terug naar de haven. Maar
voordat we bij de haven aankwamen, zong de crew van de boot nog een leuk lied met ons. Ze sloegen op lege waterflessen en een bierflesje om de beat aan te geven. Vervolgens maakten ze een lied
waarin ze al onze nationaliteiten in verwerkten. Van al die landen wisten ze ook wel een lied te zingen. Bij Nederland zongen ze ‘zing ik aja jippie’. Erg leuk om dit zo met elkaar te doen. We
maakten in de boot ook leuke contacten. De crew jongens vonden het erg leuk dat wij leerkrachten zijn en wilden dan ook wat Nederlandse woordjes van ons leren. Die ‘gggg’ klank blijven ze toch echt
heel moeilijk vinden. Ook met de mensen uit Duitsland en België hadden we leuk contact. Na een leuke tocht, legden we weer aan de steiger aan en verlieten we de boot en gingen daarvoor in de plaats
weer in de bus. Na weer een uur terugrijden kwamen we in ons verblijf aan. In de avond hebben we niet zoveel gedaan meer. Op naar de volgende dag.
Dinsdag:
Olifanten spotten stond vandaag op het programma. De giller is alleen dat we geen olifant gezien hebben. We werden vandaag op de motor opgehaald om een 2 uur durende rit te gaan hebben. Deze rit
was wel erg leuk omdat we op plekken kwamen waar we nog niet geweest waren. We kwamen onder andere een heleboel heuvels tegen, waarbij de motor echt wel even moest klimmen om omhoog te komen. We
waren een hele bezienswaardigheid, tien motoren achter elkaar. Overal vandaan hoorde je dan ook ‘Jambo, jambo! ‘ kinderen en volwassenen die naar je roepen. Ook weer mannen die van alles zeggen,
fluiten en gebaren. Onderweg zijn we nog een aantal keren gestopt om even onze benen te strekken. Want wat een houten **** krijg je van dat zitten op de motor. Zodra we stopten, stonden er gelijk
weer een aantal kinderen om ons heen. We gaven hen dan wat koek of snoep. Nadat we wilden vertrekken, deed 1 van de motors het even niet. We wachtten steeds op elkaar. Gelukkig startte hij snel
weer wel. Onderweg zagen we op de weg een grote slang liggen. Deze was net doodgereden. Volgens de motorboys was deze slang erg giftig, wat een griezel. Omdat de UV index vandaag 11 was, erg hoog
dus, hadden we voor de zekerheid maar wat petjes aangeschaft. Door de wind op de motor, moest je deze goed vasthouden, anders waaide hij af. Uiteindelijk kwamen we na een lange rit bij de receptie
van Shimano Hills aan. Toen we daar aankwamen, bleek dat we bij een restaurant aankwamen waar je een mooi uitzicht over het park had waar je heeeeeeel soms weleens olifanten ziet lopen. Die kans
was dus erg klein. Om echt het park in te gaan, moesten we nog een heel stuk rijden, en ook waren daar geen motors toegestaan. We werden dus een beetje teleurgesteld in wat we verwachtten te gaan
zien. We besloten om toch maar te blijven en we werden positief verrast door het prachtige uitzicht wat we daar hadden. Het was vooral leuk om te zien hoe de motorjongens ervan genoten. Zij hebben
niet veel te besteden en dit soort luxe uitjes doen zij dus zelden. Ze maakten foto’s van elkaar en genoten van het heerlijke eten. Je zag ze echt genieten met elkaar. Wij genoten er ook van en
hadden het erg gezellig. We maakte wat grapjes over dat we geen olifanten gezien hadden. Zo maakten we een filmpje waarop iemand een olifanten geluid laat horen, en vervolgens deden wij dan net of
dat we heel enthousiast naar de olifanten gingen kijken. We moesten de grap wel 3 keer doen om hem ook duidelijk te krijgen bij de motorboys. Die rare Hollanders zullen ze vast gedacht hebben. We
maakten nog wat leuke groepsfoto’s en vertrokken uiteindelijk weer naar ons verblijf. We voelen nu vanavond op bed onze achterwerken nog steeds van de lange zit op de motor. Maar het was zeker de
moeite waard! Veel gezien onderweg en genoten van het uitzicht. Morgen hopen we souvenirs te gaan kopen en nog op bezoek te gaan bij verschillende mensen in de wijk. Ook hopen we onze Keniaanse
jurken te gaan passen. We zijn erg benieuwd! We genieten nog erg van onze laatste dagen hier. Morgenmiddag kunnen we gelukkig ook weer op de school terecht en donderdag is de Graduation Day, groot
feest op de school! We zien er naar uit! Welterusten voor nu en tot morgen.
De afgelopen dagen stonden in het teken van dieren, dieren en nog eens dieren. Allereerst werden we op vrijdagochtend om 6.30 uur opgehaald met een busje om twee dagen op safari te gaan. We moesten
dus vroeg op. Luid toeterend stond de beste man al om 6.10 uur klaar. Dat was vroeg voor een Keniaan. Wij waren echter nog niet zover. Toen we uiteindelijk in ons privébusje zaten, vroegen we hoe
lang het rijden was naar Tsavo East, het nationale park waar we naar toe zouden gaan. De chauffeur gaf aan dat we er 3,5 uur over zouden doen. Wij zelf hadden 2 uren gedacht, maar onderweg begrepen
we wel waarom het 1,5 uur langer zou zijn. Steeds heb je langzaam rijdend verkeer voor je zoals een tuktuk. Dan lopen er weer mensen of koeien op de weg. Of ze zijn aan de weg bezig en dan rijd je
gerust een kwartier over een hele hobbelige weg, waar je dus niet hard kunt rijden. Ook waren er veel files vlakbij de steden. We moesten de hoofdweg hebben, waar veel vrachtwagens rijden en het
verkeer ophouden. We hebben onderweg weer heel veel gezien. De reis er naartoe was dus al een belevenis. Zo zie je motors die helemaal afgeladen zijn, allerlei soorten winkeltjes langs de weg en
ook steeds mensen (vooral mannen) die naar je fluiten, zwaaien of roepen. Ook hebben we verschillende keren ons hart vastgehouden omdat ze dan inhalen terwijl je tegenligger er al aankomt. Die moet
dan weer even een beetje remmen..Dat is hier heel normaal blijkbaar. We stopten nog even bij een mooie stopplek om naar de wc te gaan en wat te drinken. Dit was gelukkig een mooie wc en dus niet
een gat in de grond. Ook was er een leuke souvenirshop. Het is de kunst hier om zoveel mogelijk af te dingen. We gingen na een half uur pauze weer verder. Uiteindelijk zagen we steeds meer het rode
zand verschijnen. Daar is het Tsavo East park erg bekend om. We kwamen bij de ingang aan. Onze chauffeur gingen even tickets regelen en hij vertelde dat een andere man het dak open zou komen doen.
Al gauw kwam deze man er inderdaad aan. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en nog meer blabla. Vervolgens maakte hij het dak open zodat we van bovenaf uit het busje konden kijken. Hij legde nog wat
regels uit en daarna vroeg hij aan ons of we hoeden hadden. Die hadden we namelijk echt nodig omdat er anders veel insecten zijn en de zon brandt op je hoofd en gezicht. Dat hadden wij niet. Toen
gaf hij ons allebei een hoed. We hadden allebei het idee dat deze man erbij hoorde en dat we deze hoeden konden lenen. Maar nee hoor, deze man bleek gewoon een verkopertje te zijn en zijn tactiek
was om het zo te brengen alsof hij een gids was. Hij vroeg er een flink bedrag voor. Wij gaven de hoeden terug en steeds probeerde de man het aan ons te verkopen. We hebben de man een paar shilling
gegeven en gevraagd of hij dan weg wilde gaan. Dat deed hij gelukkig, en wij hebben de hoed de hele reis niet gemist of nodig gehad. Blij dat we ze niet gekocht hebben. Ze proberen hier echt op
alle mogelijke manieren geld te verdienen. Toen we in het park aankwamen moesten we eerst een stuk rijden voordat we de eerste dieren zagen. Soms dachten we een dier te zien, maar dan was het een
grote hoop zand, gemaakt door termieten. Dit leek dan net een grote olifant. Al snel zagen we gelukkig een hele kudde olifanten bij een waterpoel. Zij waren aan het spelen met de modder en op
zichzelf aan het spuiten. Dat doen ze om een laagje tegen de zon te hebben op hun huid. De olifanten worden hier ‘rode olifant’ genoemd omdat ze rood kleuren door het zand in het park. We hebben
steeds in het busje gestaan om dieren te spotten. Dat zoeken naar dieren maakt de safari erg leuk. Vooral als je dan ineens iets ziet. Gelukkig hielpen anderen ons daar ook bij. In de bus was
sowieso een zender aanwezig waarop gemeld werd als er iets bijzonders gezien werd. We probeerden daar dan zo snel mogelijk naar toe te gaan. Zo hadden we bijvoorbeeld erg veel geluk dat we de
eerste dag een leeuw over de weg zagen lopen. Als we iets later waren gekomen, hadden we hem niet gezien omdat hij al heel snel weer de bush in trok. Ook zag je op sommige plekken meerdere safari
auto’s staan, dan wisten we dat daar iets te zien was. We hebben nog veel verschillende dieren gezien zoals impala’s, gazellen, antilopen in allerlei soorten en maten, giraffes, arenden, allerlei
soorten vogels, buffels, everzwijnen, emoes, zebra’s en een varaan waar de start vanaf was (gebeten waarschijnlijk). We verbleven de nacht in Lion Hill Lodge. Dat was een hele mooie locatie, zoals
de naam als zegt op een heuvel. We keken zo uit over het park en zagen onder ons de olifanten lopen. Ook zagen we mooie hagedissen over de rotsen lopen. Het eten wat we hier kregen was ook erg
lekker.
Zaterdag:
De volgende morgen zaten we alweer om 6 uur aan het ontbijt om vervolgens om half 7 weer in het safaribusje te zitten. We hebben deze ochtend weer heel veel dieren gezien. Uiteindelijk kregen we
via de zender door dat er leeuwinnen gespot waren met welpjes. Toen we daar aankwamen, zagen we ze heerlijk liggen en soms een beetje spelen met elkaar. Vervolgens reden we weer naar de uitgang van
het park. Echter halverwege werden we nog verrast met een leeuw en leeuwin die elkaar erg interessant vonden en zo werden we toeschouwer van een heel kort durende paring onder luid gebrul. Dat was
een mooie afsluiter. Nadat we het park uitreden zijn we een eindje verder gestopt bij een dorpje waar een Masai stam leeft. We kregen daar een rondleiding. Wat een belevenis. Eerst zagen we hoe hun
huis eruit ziet van buiten en van binnen. Het is er erg donker en laag en er zitten een paar ronde gaten in de muren die fungeren als ramen. Dat is om de wilde dieren buiten te houden. Ze slapen
met alle kinderen in 1 bed en onder een hele stugge koeienhuid. Ze hebben deze koe zelf geslacht en de huid gebruiken ze dus onder andere om onder te slapen. De vrouwen maken hier de huizen. Dat
doen ze onder andere van poep van de dieren. De mannen zorgen voor het vee. Vervolgens mochten we meekijken in een schooltje. Het was maar heel klein en er stonden wat bankjes en een schoolbord
hing aan de muur. De meester liet de kinderen tot 20 tellen. De man vond het erg leuk om te horen dat wij ook leraressen zijn. De kinderen beginnen hier met het naar school gaan, maar gaan later
toch naar scholen van de staat. Vervolgens lieten wat mannen zien hoe je vuur moest maken. Ze doen dat met speciaal hout uit de bergen en wrijven dit dan over elkaar heen op droog gras en
olifantenpoep. Wij mochten het daarna ook proberen, en zo waar bleken wij al echte vuurmakers want er ontstonden vlammen. Daarna kregen we een echte Masai dans te zien. Deze staat bekend om de
grote sprongen die ze maken om hun kracht en uithoudingsvermogen te laten zien. Ook maakten ze echt allerlei geluiden met hun mond. Allerlei soorten kreten en gillen. Wij mochten ook nog een stukje
meedansen. Ook de vrouwen hadden een aandeel in de dans. Zij wiegden op de muziek en zongen ook stukjes. Ook bij hen mochten we meedoen. We kregen ook gelijk al een ketting om onze nek die ze graag
aan ons wilden verkopen. Verderop hadden ze een hele tafel met sieraden staan die de vrouwen gemaakt hadden. We kochten hier nog wat van. Daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. Wat een
leuke dagen hebben we gehad. Morgen is het zondag en dan hopen we echt te rusten.
Zondag:
Op zondagochtend werden we door 1 van de leerkrachten uitgenodigd om bij haar naar de kerk te komen. Het was een hele grote kerk en er waren verschillende diensten. Wij gingen naar de hoofddienst.
We kwamen er halverwege pas achter dat deze dienst van kwart over 10 tot half 2 zou duren. Eerst kregen we nog een korte rondleiding over het terrein heen. Ze hadden er verschillende lokalen waar
ook zondagsschool gehouden werd. We werden overal vriendelijk verwelkomd. Daarna gingen we naar de kerk zelf. Daar was het al een vrolijke boel. Het was echt een gospel kerk en op het podium stond
dan ook een gospelkoortje vrolijk te zingen. De mensen in de kerk dansten en klapten mee. Op een gegeven moment kregen we Keniaanse vlaggen in onze handen geduwd en werd ons gevraagd om door de
kerk heen te komen lopen en dansen tegelijk. Ook moesten we met de vlaggen zwaaien. Ze liepen we een paar keer voorin de kerk een rondje en vervolgens al dansend door de kerk heen weer terug naar
onze zitplaats. Er was nog een zangeres met haar gospelkoortje die nog een optreden gaf en vervolgens begon de preek. Een man deed de preek in het Engels en een vrouw vertaalde het in Swahili. We
moeten eerlijk zeggen dat we heel weinig konden verstaan van de preek omdat het onduidelijk was en er werd beeld oor elkaar heen gepraat. Ook vertelde de man veel hetzelfde. Een belangrijke
boodschap die wel steeds naar voren kwam, is dat we naar God moeten zoeken, maar daar bleef het voor ons gevoel ook bij. Toen we uiteindelijk hoorden dat de dienst nog wel een tijdje door zou gaan,
zijn we eerder vertrokken omdat onze taxi ook alweer klaar stond. Het was een hele ervaring om in deze kerk te zijn. Na de kerkdienst zijn we naar Albert thuis gegaan, een werknemer uit de keuken
van Ruth’s Shelter. Toen we in het dorp aankwamen, werden we al vrolijk begroet door een groep kinderen en zij liepen het hele eind met ons mee. Bij Albert hebben we lekker wat gedronken en daarna
hebben we met elkaar liedjes gezongen. Albert kan heel goed gitaar spelen. Als hij een lied hoort, speelt hij het daarna mee. Zo zongen we ook nog een aantal Nederlandse liederen en psalmen. Wat
was het gaaf en bijzonder om dit zo met elkaar te doen! Daarna zijn weweer naar huis gegaan en hebben we het rustig aan gedaan. De volgende ochtend moesten we namelijk weer om 7.15 uur klaarstaan
om een dagje naar Wasini eiland te gaan. Op tijd ons bed in dus..
Zoals beloofd vandaag weer een blog van ons uit Kenia. Gisteren hebben we een beetje dezelfde dag gehad als de dag daarvoor. We zijn in Grade 7 geweest en hebben daar de kerstkaart voor de sponsors
laten maken. Ook hebben we de PM tassen weer laten versieren, armbandjes en lolly’s uitgedeeld en veel liedjes gezongen. Wat ook een hoogtepunt van deze dag was, is de live-verbinding die we hadden
tussen de leerlingen in Kenia en de leerlingen van het praktijkonderwijs van de Prins Maurits. Wat waren ze onder de indruk van wat ze zagen! We hebben met de klas in Kenia onder andere laten zien
hoe soepel in de heupen ze hier zijn en dus dansten we erop los. Verder hebben we ook even de kleinste kamertjes opgezocht in de school. Dit is namelijk gewoon een gat in de grond. Er staat dan een
kan met water naast waarmee je het een beetje weg kan spoelen. Er is ook geen wc papier bij de toiletten. Dus waar ze alles mee afvegen is wel de vraag.....? Gelukkig zit er wel een waterkraantje
bij de wc waar ze hun handen kunnen wassen. Jullie begrijpen wel dat hygiëne hier echt een ding is voor ons als Nederlanders. We moeten dan ook echt alert zijn op het schoonhouden van onze handen
en geen vliegen op ons eten laten landen. Het is ook niet wijs om mee te eten van het eten wat ze op school eten. Dat gaat ons verteringsstelsel niet leuk vinden namelijk. Daarom nemen we iedere
dag zelf eten mee of bakken in de keuken op school bijvoorbeeld een eitje.
Gisteravond kregen we alleen helaas een minder leuke mededeling.. Volgende week zijn er examens op school. De overheid is hierbij heel erg streng. Er worden namelijk weleens examens gestolen. Voor
nu hebben ze dus de regel ingesteld dat er dan niemand op school mag zijn, behalve de klas die examens heeft en hun leraren. Die examens zijn maandag t/m woensdag. Dat betekent dat wij die dagen
dus helaas niet terecht kunnen op school. Dat vinden we super jammer! We hadden allerlei activiteiten gepland, maar helaas kan dat dus niet. Gelukkig hebben we snel met elkaar naar oplossingen
gezocht en daarom hebben we besloten om vandaag de sportdag voor de school te organiseren. In razend tempo hebben we ervoor gezorgd dat we alles geregeld en klaargelegd hadden voor vandaag.
Na een goede nachtrust mochten we vanmorgen weer met de motors naar de school vertrekken. We hadden vandaag dus een drukke dag. Vanmorgen hebben we in Grade 8 de werkjes gemaakt en met elkaar
gezongen. We vonden het erg leuk dat deze klas heel geïnteresseerd was in van alles. Ze wilden bijvoorbeeld dingen weten over onze familie en over school. We deelden ook de armbandjes en de lolly’s
weer uit. Met de armbandjes om onze armen, maakten we nog een leuke foto en filmpje. Leuk effect al die bruine armen en dan onze witte armen erbij.
In de middag was het tijd voor een Hollandse sportdag. Er stonden allerlei spelletjes op het programma zoals: spijkerslaan, zaklopen, blikgooien, touwtje springen, flessenvoetbal, eieren lopen,
skippybal race, estafette, kat en muis en spijkerpoepen.
Vanuit Nederland hebben we heel veel sportspullen meegenomen, zoals partijlintjes, knijpfluitjes, telborden, springtouwen, ballen enz. Daar konden we deze middag goed gebruik van maken. Het was een
hele organisatie om de kinderen in te delen en bij het juiste spel te krijgen. Gelukkig waren de partijlinten daar heel handig voor. De leraren vonden de knijpfluitjes heel interessant. Ze knepen
erin en maakten er grapjes mee door het bij iemands oor te houden. De trainingshoedjes zetten ze op hun hoofd alsof het een hoedje was. Het was soms dan ook een hele uitdaging om aan de Keniaanse
leerkrachten uit te leggen wat nu precies de bedoeling was. Maar wat hebben ze enthousiast meegedaan en ons geholpen! Alle sportspullen laten we hier op de school, zodat ze hopelijk er vaker
gebruik van maken. De eerste rondes verliepen erg goed. Op een gegeven moment werd er sneller door de groepen zelf gewisseld waardoor het een hele uitdaging vormde om de groepen te organiseren en
op de juiste plaats te houden. Het was op een groot veld, zonder microfoon enz. Dik 100 kinderen aansturen vormt dan wel een uitdaging. Maar wat hebben de kinderen het goed gedaan en genoten! Er
werd veel gelachen met elkaar! Tijdens de pauze hadden we juice en een biscuitje. De leerlingen vormden lange rijen en stonden om deze juice en koekjes te springen. Er waren heel veel kinderen
gekomen, die niet meededen met de spelletjes. Voor hen hadden we ook juice en biscuit. Wat waren ze daar blij mee! We sloten deze gezellige sportdag af met een race zaklopen en skippyballen tussen
de leerkrachten en keukenpersoneel. Zij werden luid aangemoedigd door de kinderen langs de kant. Wat hebben de kinderen, maar ook wij, genoten van deze dag en ook de afgelopen dagen! Nu is de
school even dicht voor de meeste kinderen en voor ons. We hopen donderdag weer aanwezig te zijn op de Graduation Day. Dat is ook onze laatste dag hier in Kenia. Wat vliegt de tijd zeg. We gaan nog
genieten van de laatste week! Morgen hopen we 2 dagen op safari te gaan. De ervaringen hiervan hopen we zaterdagavond of maandag met jullie te delen! Wij duiken nu snel ons bed in want om 6.30 uur
worden we opgehaald. Welterusten!
Helaas wordt deze blog steeds aangemerkt als spam. We doen er alles aan om hem zo snel mogelijk online te krijgen.
Vandaag was de dag dat we echt voor het eerst les gingen geven in de klas. Maar voordat we dat gingen doen, hebben we eerst de kasten overhandigd aan de docenten. We hebben 1 van de kasten weer
even buiten het lokaal gezet, zodat we niet langs alle lokalen apart moesten. De kast was versierd met ballonnen en gehaakte vlaggetjes. Ook hadden we de sleutels eruit gehaald zodat deze ook
officieel overhandigd konden worden. In de kast legden we de Bijbels en kinderbijbels neer. Toen alles klaarlag, hebben we alle docenten bij elkaar, rondom de kast geroepen. We hebben eerst verteld
dat we in Nederland geld hebben ingezameld om voor iedere klas een kast aan te schaffen. Vervolgens heeft een van de docenten de kast officieel geopend door de ballonnen er vanaf te knippen. En ze
te laten knallen. Ze maakte een vreugdedansje van blijdschap. Vervolgens lieten we de mannen de kast officieel openen met de sleutels. In de kast lagen de bijbels en daarover hebben we gevraagd of
ze er goed voor willen zorgen en er veel uit willen lezen voor de kinderen en henzelf. De docenten waren allemaal erg blij met de kasten, al waren sommigen wat verlegen en lieten het niet zo
blijken. Toch weten we dat ze het erg waarderen, omdat ze nu hun spullen veilig kunnen opbergen in de kasten.
Na de opening van de kasten hebben we de spullen gehaald die we nodig hadden om in Grade 6 aan de slag te gaan. We hadden heel wat verrassingen voor hen in petto. De docent van deze klas was met de
secretaresse van de school naar het ziekenhuis, omdat zij zich niet fit voelde Dat betekende dat de klas gewoon zonder docent in de klas was. Af en toe kwam de ‘headteacher’ even kijken of het nog
goed ging. We begonnen met het voorstellen van onszelf. Vooral ‘Josie’ wisten ze nog goed te herinneren. ‘Corrie’ is toch een wat moeilijkere naam voor ze. Daarna hebben we een kerstkaart gemaakt
voor de sponsors in Nederland. De leerlingen hebben er erg hun best op gedaan en schreven de liefste dingen op. Vervolgens vertelde wij de leerlingen dat zij wat voor ons gemaakt hadden, maar dat
de leerlingen van het praktijkonderwijs op de Prins Maurits ook iets voor hen gemaakt hadden. En toen onthulden we de vlaggenlijn met allemaal vlaggen gemaakt door de leerlingen. Oh wat genoten de
kinderen ervan om deze vlaggen te zien. Ze keken goed wat de leerlingen in Nederland getekend of geschreven hadden en om sommige tekeningen moesten ze ook wel lachen. Ze waardeerden het geschenk
van de leerlingen heel erg! Vervolgens vertelden we dat we nu alleen nog maar dingen gingen maken die ze zelf mochten houden. En toen vertelde we iets over de school waarop wij werken. Wij
vertelden dat we tasjes gesponsord hebben gekregen van de CSG Prins Maurits voor de leerlingen van Grade6 t/m 8. Toen we ze tevoorschijn haalden, werden de leerlingen laaiend enthousiast. Ze konden
niet wachten tot dat we ze uitdeelden. We vertelden dat de achterkant nu nog een beetje saai was, en dat ze deze daarom mochten versieren met textielstiften, zoals zij dat wilden. Toen we de tasjes
uitdeelden, gingen ze eraan ruiken en er enthousiast mee zwaaien. Vervolgens maakten ze de mooiste creaties op de achterkant met de textielstiften. Sommige leerlingen gingen eerst met potlood een
schets maken en daarna pas met de stiften tekenen. Tijdens het maken van de tasjes werden wij even uit de klas gehaald om naar de naaister te vertrekken. Daar gingen we namelijk onze maten opnemen
en een model uitkiezen voor een jurk op de Graduation Day, volgende week donderdag. Ze vertelden dat we zo’n10 tot 15minuten weg zouden zijn. Dat vertelden wij dus ook aan de leerlingen. Hen lieten
we alleen achter met hun opdracht. Daar moesten wij toch echt wel aan wennen dat dit heel normaal is hier op school. In plaats van dat we totaal maximaal 15 minuten weg zouden zijn, was het al dik
10 minuten lopen naar de naaister in het dorpje. In het dorpje staat weinig wind en de zon brandt lekker op onze huid. Wij kwamen dus bezweet aan bij de naaister. Dit was een heel klein gebouwtje
(zo’n 2,5 meter bij 2,5 meter) en dat stond helemaal vol met stof en van alles. Er hing wel een waaier, maar de wind had bijna niet de mogelijkheid om eruit te komen, omdat er zoveel lagen stof op
lag. We kregen allemaal bladen in onze handen geduwd, die erg stoffig en vies waren, waar allemaal modellen van jurken op stonden. Daar mochten wij ons model op uitzoeken. De stof hadden we al,
omdat dat voor alle leerkrachten en keukenpersoneel hetzelfde is. Vervolgens nam de naaister onze maten op. We waren met vijf vrouwen, dus dat nam wel even wat tijd in beslag. Vervolgens moesten we
weer teruglopen naar de school. We liepen met elkaar door de straatjes waar stichting Ruth’s Shelter allemaal begonnen is. Bijzonder om te zien hoe klein ze begonnen zijn en hoe groot het nu
allemaal is, met onder andere dank aan alle sponseren. Toen we weer bij de klas aankwamen, was de meester zelf weer gearriveerd. We verontschuldigden ons dat we zo laat pas weer in de klas, (een
uur later). De kinderen gaven ons voor de grap ook een standje. Tijdens het kleuren van de tasjes, vroegen we aan een aantal leerlingen wat zij wilden worden. De een noemde piloot en een ander
dokter en weer een ander iets in de wetenschap. We hopen voor hen dat ze zover komen.. Nadat alle tasjes klaar waren, hebben we een groepsfoto gemaakt. En natuurlijk wilden we deze leerlingen ook
nog even horen zingen. Ze noemden onder andere het lied ‘this is the day’. Deze zongen we eerst in het Engels en daarna hebben we ze ook de Nederlandse versie laten zingen. Dat deden ze erg goed.
Op het laatst deelden we nog een lolly uit en een armbandje waarop staat: ‘Jezus loves you’. Het is belangrijk dat de kinderen dit weten en daar iedere dag aan herinnerd worden. De cadeaus werden
met veel liefde ontvangen. We bedankten de leerlingen hartelijk en vertelden dat we morgen nog iets komen brengen voor ze.
Na deze drukke ochtend hadden we wel trek gekregen. Daarom hebben we een lekkere lunch voor onszelf en het keukenpersoneel bereid. Op het Praktijkonderwijs maken de leerlingen in de onderbouw
weleens een panpizza. Dit hebben we hier ook als lunch gemaakt. We genoten ervan! Na nog wat opgeruimd te hebben, zijn we weer op de motors naar huis vertrokken. Morgen hopen we in Grade 7 dezelfde
opdrachten te doen en donderdag in Grade 8. Morgen hopen we ook een liveverbinding te maken met de leerlingen van het praktijkonderwijs. Daarom zullen we donderdag pas weer een nieuwe blog
plaatsen. We wensen jullie voor nu allemaal een goede nachtrust en tot donderdag!
Een vrachtwagen vol met gevulde koffers en kasten is deze ochtend vertrokken naar de school. Wauw, wat hebben we veel mee kunnen nemen vanuit Nederland! De kasten zijn hier in Kenia gemaakt door
een timmerbedrijf. Die konden we natuurlijk niet vanuit Nederland meenemen. Op deze manier steunen we ook gelijk het timmerbedrijf hier in Kenia. De jongens zijn met de motor achter het
vrachtwagentje aangereden richting de school. Hier bleek maar weer dat ze hier niet zo stipt van de tijd zijn. Het vrachtwagentje kwam een uur later dan gepland pas aan. De dames zijn later op de
motor achteraan gekomen. Toen we op de school aankwamen, stonden de kasten al klaar op het schoolplein. Wat een mooie dichte kasten zijn het zeg! En fijn dat ze ook op slot kunnen. Het was vandaag
een vrije dag voor de leerlingen en leerkrachten. Toch waren er al heel veel leerkrachten aanwezig op school en ook de leerlingen kwamen steeds meer binnendruppelen. Twee leerkrachten en de jongens
hebben ons geholpen om alle kasten in de klassen te zetten. In de tussentijd hebben de dames de koffers uitgezocht. Alle Bijbels bij elkaar, de sportspullen en de knutselspullen en ook nog heel
veel speelgoed. Hierna hebben we gezellig met elkaar een bakje koffie gedronken en een lekkere Veluwse speculaas gegeten met het keukenpersoneel en de leerkrachten. We dachten dat even rustig te
kunnen doen, totdat onze rust bruut verstoord werd door een grote muis die uit een tas gekropen kwam die al een tijdje in de opslag stond. Dat was natuurlijk gillen geblazen. De dames gingen snel
een verdieping hoger opzoeken, op de stoelen en banken. Een personeelslid wist hem uiteindelijk te vangen onder zijn schoen. Tja, nog even de vraag of de muis het overleefd heeft...of dat er nu
vanavond muizensoep op het menu stond. Na de pauze hebben we ballonnen opgehangen aan de kasten, om het er zo extra feestelijk uit te late zien. Er waren inmiddels al heel veel kinderen aanwezig op
school en zij wilden graag allemaal helpen met het opblazen van de ballonnen. Ook stonden er heel veel kinderen met smekende oogjes te kijken of dat ze een ballon mochten. Helaas hadden we er voor
nu niet genoeg en dus hebben we ze echt even voor onszelf gehouden en aan de kasten gehangen. De kinderen waren ook door het dolle heen dat er kasten stonden en dat we met de ballonnen bezig waren.
In een aantal klassen hebben ze ook nog wat vlaggetjes opgehangen om het gezelliger te maken. In Grade 6, 7 en 8 hopen we de komende dagen de vlaggetjes op te hangen die door de leerlingen van het
Praktijkonderwijs van de Prins Maurits gemaakt zijn. We willen daar dan ook graag wat over vertellen aan de kinderen van Grade 6 t/m 8 en de groeten overbrengen van al onze leerlingen. Deze week
hopen we ook nog ergens een livestream te doen tussen de leerlingen hier in Kenia en de leerlingen bij ons op school. Dat zal vast heel bijzonder zijn! Verschillende leerkrachten waren aanwezig op
school en zij konden het niet laten om alvast stiekem naar de kast te gaan kijken. Lamumba, een hele muzikale docente, was zo blij met de kast, dat we met haar een liedje en dansje bij de kast
deden. Morgen hopen we de kasten op een officiële manier aan de leerkrachten te overhandigen. We zijn erg benieuwd hoe de anderen reageren!
De leerlingen kregen vandaag wel gewoon een lekkere maaltijd vanuit de keuken, ondanks dat ze vandaag vrij van school zijn. Omdat het eten nog niet helemaal klaarstond voor de kinderen, moesten ze
nog even wachten. Daarom hebben we een microfoon aangesloten op het podium en toen hebben we met elkaar verschillende liedjes gezongen. Zo ontzettend leuk om die enthousiaste kinderen te zien! En
die bewegende en dansende Hollanders vonden de kinderen ook wel wat. En als ze dan nog een microfoon voor hun neus kregen, kwam er een extra grote glimlach op hun gezicht. Zo hebben we met elkaar
heerlijk gezongen en gedanst. Wat zijn ze hier muzikaal! Vervolgens stond het eten klaar voor de kinderen. Met elkaar hebben we gebeden voor het eten en daarna gingen de kinderen in lange rijen
staan. De kleine kindjes worden er tussenuit gepikt, zodat zij als eerste hun eten kregen. Wat zijn er veel kinderen naar school gekomen om eten te komen halen..! Het was vandaag een warme dag en
daarom hebben we de kleintjes lekker onder het afdakje in de schaduw gezet. De andere kinderen konden ook lekker in de schaduw zitten om hun lunch op te eten. Deze keer bestond de lunch uit rijst
en bonen en een lekkere watermeloen. Fantastisch om te zien hoe de kinderen met hun handjes hun bord tot de laatste rijstkorrel leegeten. Sommige delen ook van hun eten met anderen. Na het eten
stond er een flinke afwas op ons te wachten. Weer in een rijtje, teil voor teil, hebben we de afwas met elkaar gedaan. Na de afwas zijn we aan de slag gegaan met het vullen van 450 toilettasjes.
Vrijwilliger Nelleke heeft hier veel geld voor ingezameld. In de tasjes zitten een tandenborstel, tandpasta, nagelvijltje, haarbandje/elastiekjes/nagelschaartje voor de kinderen. Met heel wat
teamwork en in de vorm van een lopende band, hebben we deze klus met elkaar snel geklaard. Deze dag was een hele drukke en warme dag, maar we voelden ons wel voldaan, omdat we lekker veel hebben
kunnen doen. Ook is het gaaf om te zien dat het geld wat gedoneerd is, nu echt op zijn plekje komt. Tijdens het vullen van de tasjes hadden we nog een mooi gesprek met een van de keukenmedewerkers.
Hij zag aan ons dat we muzikaal waren en steeds aan het zingen waren. Hij vertelde dat dit iets van de Goedheid van God laat zien. Ook al heb je niks om handen of om van te leven, je hebt altijd je
stem bij je om God te loven en te prijzen. Dat vond hij zo bijzonder. En dit zag hij ook bij ons, dat we op deze manier de liefde van God mogen delen met de ander. Morgen hoopt hij zijn gitaar mee
te nemen en met ons wat liederen te zingen. Daar hebben we nu al zin in. Morgen hopen we verder ook onze lessen te gaan geven in de klassen. Ook daar hebben we veel zin in. Nu gaan we eerst lekker
slapen en nieuwe krachten opdoen voor de dag van morgen. Welterusten en tot morgen!
We zijn alweer een paar dagen hier in Kenia. En wat hebben we al veel gezien! Zaterdag hebben we een bezoek gebracht aan de wijk waar de school in staat. Het was namelijk zaterdag en dan is de
school dicht. Ook op zondag gaan de kinderen niet naar school. Net als bij ons, hebben ze dus ook weekend. Heel veel kinderen vinden dat wel jammer. Want op school krijgen ze natuurlijk ook lekker
te eten. Als de ouders werk hebben, krijgen ze thuis ook wel te eten. Zo niet, dan is het nog de vraag of ze eten hebben deze dagen. Deze ochtend werden we om half opgehaald door de motoren. Het
had die nacht een klein beetje geregend, waardoor de luchtvochtigheid heel hoog was. Daar moesten we wel even aan wennen. Onderweg was er was oponthoud, omdat er een huisje (chalet idee) over de
weg vervoerd werd. De motorrijders waren helemaal verbaasd toen ze dit zagen. In Nederland zouden ze dit met speciaal vervoer doen en op een tijdstip dat er niet zoveel verkeer is. Maar nee hoor;
hier doen ze dat gewoon op een vrachtwagen en op het drukste moment van de dag. Toen we de wijk inreden werden we al hartelijk begroet door wat kinderen, onder andere kinderen van de Petals
Academy. We zijn eerst naar het huis geweest van een van de keukenmedewerkers Annah. Haar huis is voor Keniaanse begrippen nog best wel luxe en groot. Leuk om even binnen te kijken. Annah heeft een
dochtertje van een jaar oud, Gloria heet ze. Een lief schattig meisje. Vervolgens heeft Annah ons naar het huis van Ruth begeleid. Ruth is de vrouw waar Ruth’s Shelter haar naam aan te danken
heeft. Zij woont nu sinds 2 maanden in een nieuw huis wat verder buiten de wijk. Onderweg naar Ruth’s huis lopen er verschillende kinderen met ons mee. Ook wilden ze onze tassen dragen en hielden
graag onze hand vast. Annah vroeg ons of we wilden helpen met het dragen van Gloria. Midden in het dorpje lopen, in de brandende zon en een 1 jarige op je armen.. jullie kunnen wel raden dat het
zweet overal en nergens vandaan kwam. Toen we bij haar huis aankwamen mochten ook de kinderen die met ons meeliepen mee naar binnen. We gaven hen allemaal een sultana en van Ruth kregen ze te
drinken. Ruth heeft een aantal weken geleden een baby gekregen. We mochten Felix ook nog even vasthouden. Wat een liefje! Vervolgens zijn we weer terug naar huis gegaan, omdat we twee nieuwe
reisgenoten erbij hebben gekregen. De motoren stonden weer keurig klaar en over de hobbelige zandweg, zijn we weer naar huis gereden. Er was vrijdag een nieuwe geasfalteerde weg geopend. De
motorjongen wilde daar graag overheen rijden en vertelde er trots over. Langs deze weg zagen we ook heel veel apen in de bomen slingeren. In de middag hebben we een bezoek gebracht aan een mooi
strand hier in de buurt. Het blauwe water en het witte zand maken het echt een prachtig strand. We hebben hier gewandeld en wat foto’s gemaakt. Terwijl we op het strand liepen, werden we steeds
aangesproken door verschillende mensen die iets wilde verkopen aan ons. Ook stonden er mannen met kamelen klaar, waar eventueel een rondje op gereden kon worden. Wij kozen ervoor om dat maar niet
te doen. Het verschil tussen arm en rijk was deze dag goed zichtbaar. Aan het strand zat namelijk een restaurant waar juist veel luxe en rijke (we denken) Kenianen te zien waren. Terwijl de mensen
op het strand er alles aan doen om een beetje geld te verdienen. Ook de ervaringen van de ochtend in de wijk namen we mee, en dat maakte ons weer bewust van het feit dat wij zo dankbaar mogen zijn
met alles wat wij hebben. Na dit bezoek werden we weer netjes thuis gebracht met de motors.
Na een goede nachtrust was de zondag aangebroken. We wilden natuurlijk graag een bezoek brengen aan een echte Afrikaanse kerk. Gisteren heeft Mary, een meisje van 9 jaar, ons uitgenodigd om bij
haar naar de kerk te komen. Van die uitnodiging maakten we dan ook graag gebruik. We werden om 9.30 uur opgehaald met een busje. Toen we uiteindelijk de wijk inreden, was het een hele zoektocht om
de juiste kerk te vinden. En als dat nu op een normale, gladde weg was, dan ging het nog wel. Maar het was echt hobbel de bobbel, van de ene kant naar de andere kant in het busje. Na het ongeveer 7
keer gevraagd te hebben aan een inwoner, kwamen we uiteindelijk bij de kerk aan. Buiten hoorden we al de vrolijke klanken van muziek. Bij de poort stond Mary al netjes op ons te wachten en nam ons
mee de kerk in. Daar werden we hartelijk begroet door de pastor van de kerk. Door twee vrouwen werden we helemaal naar voren gebracht, daar kregen we een plekje vooraan in de kerk. Op het podium
was een koortje aan het zingen en de mensen in de kerk swingden en klapten vrolijk mee. Wij natuurlijk ook. Vervolgens kwam de pastor naar voren en hij heette ons van harte welkom in de kerk en
vond het een zegen dat we er waren. Hij vroeg om kort iets te vertellen waarom we er waren. De penningmeester van de stichting stelde ons allemaal netjes voor en vertelde dat we hier namens de
stichting zijn en waren uitgenodigd door Mary. Vervolgens werd er nog wat gezongen en gebeden en toen kwam de preek. Een dominee preekte in Swahili en een andere persoon vertaalde dat voor ons in
het Engels. Zo konden wij het ook volgen. De preek ging over het houden van de rustdag. De allerbelangrijkste boodschap werd hier verkondigd: er is alleen echte rust te vinden in Christus. Mooi om
te merken dat, waar je ook bent, dezelfde boodschap wordt verkondigd. En dat we op de manier echt broeders en zusters in het geloof zijn. Praise the Lord! Na de kerkdienst hebben we buiten nog wat
gepraat met de kinderen van de kerk. Ook hebben we wat liedjes gezongen met elkaar. We hadden ook nog een aantal bijbelse boekjes meegenomen. Deze hebben we aan een aantal kinderen uitgedeeld en er
stukjes uit voorgelezen. Bijzonder om zo met de kinderen het geloof te delen. De rest van de zondag hebben we het rustig aan gedaan. We hebben gezellig met elkaar koffie gedronken en gegeten. De
zondag vloog hier weer zo voorbij.
Vandaag hopen we op school voorbereidingen te treffen voor de rest van de week. De kinderen zijn een dag vrij vanwege een nationale feestdag. Wel kunnen ze wat eten komen halen. We hopen onder
andere vandaag de kasten in de klassen te zetten, zodat deze er dinsdag als verrassing voor de leerkrachten staan. De rest kunnen jullie vanavond weer lezen. Wij hopen zo door de motors opgehaald
te worden en richting de school te gaan. Fijne dag weer vandaag en succes!
Zoals gisteren al gezegd, delen we in deze blog graag onze ervaringen van de eerste kennismaking met de school.
Toegezongen worden door 450 leerlingen, dat hebben we nog nooit meegemaakt! Vandaag gebeurde dat wel echt! En wat was dat gaaf en bijzonder zeg! Jullie kunnen dat op de filmpjes wel zien en horen.
Deze ochtend werden we om 7.30 uur opgehaald om naar school te gaan. Dit keer gingen we niet met de taxi, maar mochten we achterop de motor. Dat was een heel avontuur. Het verkeer hier in Kenia is
echt anders dan in Nederland. Iedereen crosst door elkaar heen en er wordt luidruchtig getoeterd. Onderweg hebben we weer heel veel van de omgeving en het straatbeeld gezien. Toen we bij de school
aankwamen werden we hartelijk begroet door de kinderen. Ze zongen verschillende liederen voor ons en ook werd heel traditioneel de Keniaanse vlag gehesen. Het valt ons op dat ze hier veel met
tradities en herhalen doen. Als de leerkrachten voor die grote groep iets vertellen, reageren de kinderen allemaal in koor met hetzelfde antwoord. Er was ook een ouderling op bezoek die een stukje
uit de Bijbel las voor de kinderen. Na dit warme welkom, hebben we kennisgemaakt met de leerkrachten van de school. Ook door hen werden we hartelijk onthaald. Vervolgens zijn we naar de keuken
gegaan van Ruth’s Shelter. Wat een gaaf project hebben zij daar zeg! Wij kunnen ons niet voorstellen hoe het eruit gezien heeft voordat zij daar aan de slag zijn gegaan. Ook door het
keukenpersoneel werden we hartelijk welkom geheten. Na even een koffiepauze gehad te hebben, konden we aan de slag met het uitdelen van ‘porridge’ aan de kinderen. Dat is een soort voedzame pap. De
kinderen maakten van dit moment ook gretig gebruik om kennis met ons te maken. Vanaf nu heten wij dan ook Auntie (tante) Josie en Auntie (tante) Corrie. Als je daar bent, heb je het gevoel alsof je
een beroemdheid bent. Je wordt van alle kanten aangestaard, aangeraakt en naar je gezwaaid. Nadat de kinderen de ‘porrige’ op hadden, gooiden ze hun beker in een afwasteil. Op de veranda van de
keuken staan vier teilen achter elkaar. In de eerste teil wordt er afgewassen. In de tweede en derde teil wordt de afwas afgespoeld en in de laatste emmer/teil worden de schone bekers en borden
gegooid. Ze drogen hier niet af met een theedoek maar drogen de afwas aan de lucht. Met temperaturen van 30 graden, lukt dat prima. Nadat de kinderen gegeten hebben, zijn we in de jongste groepen
aan de slag gegaan met het maken van een knutselwerkje voor de sponsors. Dat was best wel even wennen voor de kinderen, maar ook voor ons. De leerlingen hier zijn niet zo bekend met kleurpotloden,
lijm en andere knutselspullen. Ondanks dat, hebben ze hele mooie werkjes gemaakt! Ook hebben we verschillende liedjes met de kinderen gezongen. Heel leuk om te horen en te doen met ze. Terwijl wij
met de kinderen aan het knutselen waren, heeft Piek hele mooie foto’s gemaakt van de kinderen voor de sponsors. Hierna hadden we best wel trek gekregen en daarom hebben we eieren gekookt en even
lekker met het team van de keuken gegeten. De kinderen van de school kregen toen ook hun tweede maaltijd: een bord rijst met aardappel en een banaan. Na het eten gingen we even bij de kleintjes
kijken. Zij hadden namelijk slaaptijd. Toen we zachtjes bij hen gingen kijken, lagen ze met hun hoofdjes op hun armen op de tafels te slapen. Ze sliepen zo diep, dat je ze hoorde snurken.
Vervolgens zijn we bij het oefenen voor ‘Graduation Day’ gaan kijken. Alle klassen gaan op deze dag een optreden geven en daar moest natuurlijk voor geoefend worden. Een klas kwam bijvoorbeeld
helemaal verkleed alsof ze een modeshow liepen. Wij hopen ook op deze ‘Graduation Day’ aanwezig te zijn. En ons is beloofd dat er prachtige Keniaanse jurken voor ons genaaid gaan worden. We zijn
erg benieuwd! Tijdens de optredens zaten we lekker tussen de kinderen gefrommeld. Ze willen steeds kroelen, aan je zitten en alles aanraken en je aandacht hebben. Daar genoten wij natuurlijk
stiekem wel van. Ook wrijven ze het haar uit je gezicht als ze zien dat dit een beetje voor je ogen of mond waait. Handig van die hulpjes. Later sloten ook de kleintjes nog aan. Zij knuffelden ook
uitbundig en wilden steeds naast of op onze schoot zitten. Moe maar voldaan zijn we uiteindelijk met de motors weer terug naar het appartement gereden. Daar hebben we nog even gegeten en we zitten
nu nog met een lach op ons gezicht, omdat we zo genoten hebben!
Op zaterdag en zondag is de school gesloten. Daarom hopen we morgen de wijk in te gaan om daar mensen te ontmoeten en te zien hoe de mensen daar leven. We vermoeden dat dit een confronterende dag
is, waar veel van de armoede hier te zien zal zijn. Leuk dat jullie ons avontuur weer gelezen hebben. Tot de volgende!
