We zijn alweer een paar dagen hier in Kenia. En wat hebben we al veel gezien! Zaterdag hebben we een bezoek gebracht aan de wijk waar de school in staat. Het was namelijk zaterdag en dan is de school dicht. Ook op zondag gaan de kinderen niet naar school. Net als bij ons, hebben ze dus ook weekend. Heel veel kinderen vinden dat wel jammer. Want op school krijgen ze natuurlijk ook lekker te eten. Als de ouders werk hebben, krijgen ze thuis ook wel te eten. Zo niet, dan is het nog de vraag of ze eten hebben deze dagen. Deze ochtend werden we om half opgehaald door de motoren. Het had die nacht een klein beetje geregend, waardoor de luchtvochtigheid heel hoog was. Daar moesten we wel even aan wennen. Onderweg was er was oponthoud, omdat er een huisje (chalet idee) over de weg vervoerd werd. De motorrijders waren helemaal verbaasd toen ze dit zagen. In Nederland zouden ze dit met speciaal vervoer doen en op een tijdstip dat er niet zoveel verkeer is. Maar nee hoor; hier doen ze dat gewoon op een vrachtwagen en op het drukste moment van de dag. Toen we de wijk inreden werden we al hartelijk begroet door wat kinderen, onder andere kinderen van de Petals Academy. We zijn eerst naar het huis geweest van een van de keukenmedewerkers Annah. Haar huis is voor Keniaanse begrippen nog best wel luxe en groot. Leuk om even binnen te kijken. Annah heeft een dochtertje van een jaar oud, Gloria heet ze. Een lief schattig meisje. Vervolgens heeft Annah ons naar het huis van Ruth begeleid. Ruth is de vrouw waar Ruth’s Shelter haar naam aan te danken heeft. Zij woont nu sinds 2 maanden in een nieuw huis wat verder buiten de wijk. Onderweg naar Ruth’s huis lopen er verschillende kinderen met ons mee. Ook wilden ze onze tassen dragen en hielden graag onze hand vast. Annah vroeg ons of we wilden helpen met het dragen van Gloria. Midden in het dorpje lopen, in de brandende zon en een 1 jarige op je armen.. jullie kunnen wel raden dat het zweet overal en nergens vandaan kwam. Toen we bij haar huis aankwamen mochten ook de kinderen die met ons meeliepen mee naar binnen. We gaven hen allemaal een sultana en van Ruth kregen ze te drinken. Ruth heeft een aantal weken geleden een baby gekregen. We mochten Felix ook nog even vasthouden. Wat een liefje! Vervolgens zijn we weer terug naar huis gegaan, omdat we twee nieuwe reisgenoten erbij hebben gekregen. De motoren stonden weer keurig klaar en over de hobbelige zandweg, zijn we weer naar huis gereden. Er was vrijdag een nieuwe geasfalteerde weg geopend. De motorjongen wilde daar graag overheen rijden en vertelde er trots over. Langs deze weg zagen we ook heel veel apen in de bomen slingeren. In de middag hebben we een bezoek gebracht aan een mooi strand hier in de buurt. Het blauwe water en het witte zand maken het echt een prachtig strand. We hebben hier gewandeld en wat foto’s gemaakt. Terwijl we op het strand liepen, werden we steeds aangesproken door verschillende mensen die iets wilde verkopen aan ons. Ook stonden er mannen met kamelen klaar, waar eventueel een rondje op gereden kon worden. Wij kozen ervoor om dat maar niet te doen. Het verschil tussen arm en rijk was deze dag goed zichtbaar. Aan het strand zat namelijk een restaurant waar juist veel luxe en rijke (we denken) Kenianen te zien waren. Terwijl de mensen op het strand er alles aan doen om een beetje geld te verdienen. Ook de ervaringen van de ochtend in de wijk namen we mee, en dat maakte ons weer bewust van het feit dat wij zo dankbaar mogen zijn met alles wat wij hebben. Na dit bezoek werden we weer netjes thuis gebracht met de motors.